Na een goede nachtrust om kwart voor negen ontbijt. We kunnen merken dat we tegen het einde van de vakantie aanlopen want sommige levensmiddelen zijn ‘out of stock’ in de camper! Geen eieren, laatste restje kwark en geen banaan en nectarine in de vruchtensalade😇.

Vandaag gaan we eerst de Butchart Gardens bezoeken voordat we vanmiddag Vancouver eiland verlaten. Onderweg naar de tuin zien we – in een woonwijk – langs de kant van de weg plotseling twee reeën, heel bijzonder.

We maken een wandeling door de prachtige tuinen van Butchart Garden. Mevrouw Butchart is rond 1910 met de aanleg van de tuinen begonnen nadat de groeve niet meer bruikbaar was voor de cement productie. Fantastisch mooi aangelegd en heel erg goed verzorgd door de 50(!) hoveniers die hier permanent bezig zijn. De tuinen zijn het hele jaar geopend.

Na de lunch met soep, salade en hotdog rijden we naar de veerboot in Swartz Bay (20 minuten rijden) waar we veel te vroeg aankomen. Echter: we kunnen een uur eerder met de veerboot dan oorspronkelijk gepland (hij is nog niet vol en we zijn op tijd) dus varen we om 3 uur richting Vancouver. De boot vaart op aardgas en maakt een heel bijzondere oversteek tussen de verschillende eilanden door die tussen Victoria en Vancouver in liggen (met onderweg een overstekende zeehond!).

In de buurt van Vancouver hebben we zicht op de haven (steenkolen, containers, enz.) en de skyline van Vancouver.

Eenmaal weer aan wal is het nog 40 km rijden naar de laatste camping. Het is erg druk op de weg maar gelukkig geen lange files. De Burnaby Cariboo RV Park and Campground is redelijk eenvoudig te vinden (lang leve de navigatie op de telefoon!) en ook hier staan heel veel grote campers en trailers min of meer vast opgesteld op kleine plaatsen met heggen ertussen. Niet erg aantrekkelijk maar we staan hier maar 1 nacht.

Restjes eten op de camping: maaltijdsoep gemaakt uit verschillende overblijfselen die we nog hadden staan en Devon custard uit een blikje als toetje. Afwassen, kop koffie, spelletje met een glaasje wijn/port en dan de koffer inpakken want morgen moeten we de camper inleveren.

Het was weer een mooie dag: heerlijk weer, prachtige tuinen en een mooie boottocht.

We hebben nog 1 nacht hier op de camping en 2 nachten in Vancouver in een hotel: dan zit de vakantie er al weer op. Zondagavond vliegen we via München terug naar Amsterdam waar we maandagmiddag laat hopen aan te komen.

Dreigende luchten vanmorgen met ook wat regen. Niet koud: zo’n 11 graden.

Na het ontbijt rijden we – in de regen – om kwart over acht met 1 camper richting de stad Victoria. We weten waar we moeten zijn om te parkeren (slechts op bepaalde plaatsen mogelijk) en moeten het bustarief betalen ($35/dag dus dat valt wel mee voor het centrum van een grote stad). De plaats waar we in moeten schepen voor de orka tocht is snel gevonden (goede aanwijzingen door Doets en de bootmaatschappij). Stipt om tien uur vertrekken we met de boot na uiteraard eerst de veiligheidsinstructies gehad te hebben. Een fantastische tocht van 3,5 uur waarin we in totaal 9 verschillende orka’s gezien hebben (2 groepjes van 2 en 1 groepje van 5) en ook een flink aantal zeehonden. De aalscholvers waren ook ruim vertegenwoordigd.

Na afloop eerst wat eten op de Fisherman’s Wharf: een prachtig en veelkleurig stukje haven.

Terug naar de camper om wat jassen en truien te dumpen. Tineke en Caroline even wat rusten terwijl Aad en Cees het gebied rondom het parlementsgebouw verkennen.

Met z’n allen langs de boulevard richting China Town: de oudste van Canada.

Onderweg wat drinken en aan het begin van de avond wat eten in een Chinees restaurant in China Town.

Terug wandelen naar de camper maar eerst nog even het verlichte parlementsgebouw op de foto (de verlichting sprong om half acht aan – precies op het moment dat wij er langs liepen.

In het donker terug naar de camping, koffie, spelletje en wat later naar bed dan gebruikelijk. We hebben morgenochtend geen strakke planning die we moeten halen: eerst naar Butchart Garden en om 3 uur bij de veerboot zijn voor de overtocht naar Vancouver: onze laatste camping van deze reis.

De dag begint fris (10 graden) en mistig.

Tegen tienen hebben we ontbeten en zijn we weer losgekoppeld van stroom, water en riool dus vertrekken we richting Victoria, de hoofdstad van de Canadese provincie Brits-Columbia. Het is zo’n 300 km rijden dus we hebben nog wat voor de boeg. Na een kwartiertje rijden begint de zon al te schijnen (de mist komt vanuit de oceaan het land binnen drijven). Het oponthoud bij de wegwerkzaamheden (waar we eergisteren ook langs gekomen zijn) valt mee: 1 km file = ca. 10 minuten wachten. De werkzaamheden zelf zijn over een lengte van 2 km: er moet enorm veel werk verricht worden om de weg weer op orde te krijgen! We hobbelen over een steile onverharde weg naar boven!

Na een kleine 100 km de eerste stop in Port Alberni voor benzine en een kop koffie met appel fritter / pecan doughnut bij – uiteraard – Tim Hortons. Weer een 100 km verder komen we in Chemainus waar we de lunch nuttigen: een boterham met een kop bouillon in de schaduw tussen de campers (we moeten onze voorraad nog opmaken!). Chemainus is van oorsprong een houtkapdorp, ontstaan in 1858. De naam is afkomstig van een oude inheemse shaman en voorspeller “Tsa-meeun-is” (gebroken borst). De legende vertelt dat de man een grote wond in zijn borst overleefde om daarna een grote chief en leider onder zijn volk te worden. Het dorp is nu bekend om zijn vele mooie muurschilderingen.

De volgende ultrakorte stop is in Duncan waar een verzameling (oude historische) totempalen zou moeten staan. Echter, bij onze rit door het dorp en bij het (bus)station zien we geen totempalen staan. Het is al redelijk laat in de middag en we moeten nog 75 km rijden dus we vinden het wel goed en slaan een bezoek aan de totempalen over. Het laatste deel van de rit is druk – het is duidelijk te merken dat we Victoria naderen. De camping (Oceanside Resort) is middels navigatie snel gevonden: een mooie grote camping die vol staat met enorm grote campers. Zeer waarschijnlijk Canadezen uit de regio die deze camping als vakantie adres gebruiken (soort sta caravans in Nederland). De receptie is gesloten maar de papieren voor ons liggen klaar om zelf in te vullen en de aangewezen plek op te zoeken. Na het installeren rijden we met 1 camper door naar een restaurant in de buurt.

Heerlijk gegeten, kop koffie, spelletje en opnieuw op tijd naar bed want morgenochtend om 10 uur gaan we weer varen: een boottocht vanuit Victoria om orka’s te spotten. We zijn benieuwd of dat gaat lukken!!

Afgelopen nacht toch kouder geweest dan we verwacht hadden: de dekens hadden we echt wel nodig.

Na het ontbijt rijden we met 1 camper naar Ucluelet om in te checken bij Jamie’s Whaling station.

We zijn te vroeg – dat weten we – maar het wachten wordt nog langer omdat de boot te laat van de vorige trip terug komt en eerst nog moet tanken. We gaan met z’n drieën: Caroline voelt zich niet helemaal lekker en blijft achter bij de camper (maakt wel een bezoek aan het prachtige aquarium – dat hebben wij gemist!).

Rond half een mogen we aan boord na eerst een grondige veiligheidsinstructie gehad te hebben. Uiteraard allemaal zwemvesten aan. De boot is niet zo groot (max. ongeveer 16 man). De zee is rustig, een lekkere temperatuur en een zonnetje dus de vooruitzichten zijn goed.

Het wordt een prachtige tocht van ruim 2,5 uur tussen de eilanden en in de baaien ten zuiden van Ucluelet. Zeearend, zeehonden, zeeotters, zeeleeuwen, bultrug walvissen, aalscholvers, enz. Een unieke ervaring!

Zelfs een walvis helemaal uit de zee op zien springen maar dat was voorbij voordat er een foto gemaakt kon worden. Prachtig om te zien!

Na afloop van de boottocht een kopje bouillon met een boterham in de camper en dan op naar Tofino. Langs deze kust moeten dus de surfstranden liggen. Het is mistig (zeemist) maar er zijn wel de nodige surfers die het gaan proberen. Een heel bijzonder landschap langs de kust: heel groen, hier en daar zelfs regenwoud en een enorm lang zandstrand met heel veel wrakhout op de kust.

In Tofino eten we fish & chips / caesar salad bij een klein lokaal tentje. Heerlijk!

Voor donker weer op de kampeerplek, koffie, spelletje en na een prachtige dag op tijd naar bed. Morgen 300 km rijden naar Victoria (de hoofdstad van Vancouver eiland).

Na het ontbijt met de standaard heerlijke fruitsalade van Tineke rijden we om kwart voor tien weg richting Ucluelet dat aan de Westkust van Vancouver eiland ligt (zo’n 168 km rijden).

De eerste stop onderweg is op zo’n 50 km bij een spiegelglad meertje met een perfecte reflectie van de bergen in het water.

Na een paar kilometer komen we bij de Cathedral Grove – een park met enorm oude hoge Douglas dennenbomen. Het duurt even voor we een parkeerplekje gevonden hebben – we moeten wachten tot er iemand vertrekt en een plaats achterlaat die groot genoeg is voor de camper. Een prachtig park met uitstekende wandelpaden en toiletten (die zijn trouwens overal enorm goed geregeld en onderhouden, een compliment voor de Canadese toeristen voorzieningen!).

In Port Alberni stoppen we voor de lunch met koffie en een wrap bij Tim Hortons. Aangezien het alleen een drive-thru is moeten we de lunch gebruiken op de parkeerplaats (maar wel lekker in de schaduw van de camper – het is 24 graden en volle zon!).

Verderop richting Ucluelet nog een stop bij een waterval. Er staat echter niet veel water in de rivier: het is kurkdroog op Vancouver eiland – heel veel loofbomen hebben last van de droogte en laten de bruin verdorde bladeren al vallen. De bevolking smacht naar regen!

Een eindje voor Ucluelet zijn wegwerkzaamheden. Over een lengte van een aantal kilometers is slechts 1 rijstrook beschikbaar en moeten we even wachten. Voor ons valt het mee maar als we voorbij de wegwerkzaamheden komen staat er een enorme file voor auto’s die de andere kant op willen. Om half vier komen we op de camping aan: Surf Junction Campground.

Volgens de beschrijving van Doets zou het een topcamping moeten zijn maar we krijgen een andere indruk. De man bij het inchecken (surf hippie met lange haren) draait ongeïnteresseerd z’n standaard verhaal af en we krijgen een campingplaats op het achterste veld aangewezen (een kilometer van de receptie). Wel een volledige hook-up maar geen internet bij de kampeerplaats (hiervoor moeten we naar het toiletgebouw).

We bellen Jamie’s Whalestation in Ucluelet om de boottocht morgen (walvissen spotten) te bevestigen. Waivers on-line invullen dat na nogmaals bellen eindelijk lukt. Na een kop koffie / thee rijden we met 1 camper naar de kust van het schiereiland. We hadden ons dit heel anders voorgesteld. De kuststrook is volledig begroeid met bos en overal zie je (grote) huizen tussen de bomen staan. We parkeren op twee verschillende plaatsen om langs het kustpad met uitkijkpunten te wandelen. Echter: waar de mensen surfen zien we niet (heel veel auto’s die we vandaag tegenkwamen hebben 1 of meerdere surfplanken aan boord dus er moet hier veel gesurfd worden). Morgen maar verder onderzoeken.

Op de terugweg landen we aan bij een restaurantje in het dorp: Cedar Grill waar we heerlijk gegeten hebben. Terug naar de camping in het bijna donker. Met koffie en een spelletje sluiten we de dag af. Was weer mooi!

Afgelopen nacht niet koud geweest: 12 graden dus hoeft er ook geen kachel meer aan ‘s morgens vroeg. Na het ontbijt rijden we om even over negen weg richting Vancouver. De veerboot naar Vancouver eiland vertrekt om 13:25 dus we hebben genoeg tijd voor een paar tussenstops (112 km rijden = ca. 1,5 uur). Een kwartiertje buiten Whistler komt de zon door en we houden voor de rest van de dag grotendeels zonnig weer. Een mooie weg met uitzicht op de Coastal Mountain Range (met sneeuw) dus daar moet wel voor gestopt worden.

Hier staan wat informatieborden over de natives (lokale Indiaanse bevolking); ook alle verkeersborden zijn in deze streek tweetalig: Engels en de lokale – onuitspreekbare – native taal.

We drinken heerlijke koffie in een lokaal eetcafe in Squamish. Het is vrij rustig op de weg dus komen we zonder oponthoud om ongeveer half twaalf aan bij de veerboot (het laatste stukje via een enorme kronkelweg: eerst een paar kilometer doorrijden voorbij de terminal, omkeren en dan over de snelweg weer terug naar de terminal – vandaar de onlogica van onderstaande verkeersborden).

De veerboot is door Doets vooraf geboekt en betaald dus kunnen we snel door bij het inchecken. Het enige oponthoud is een leuk gesprek met de man achter het loket: hij heeft in Enschede gestudeerd (GIS – Geo-Information Sciences) en zijn zwager woont in Vries (vlakbij Assen) waar hij een kapperszaak runt. Leuk om regelmatig mensen tegen te komen die banden hebben met Nederland. Ook het aantal Nederlanders dat hier op vakantie is is vrij groot. We krijgen een sticker mee om de gaskraan van de propaanfles in de camper te verzegelen (moet tijdens de overtocht gesloten zijn).

Om 1 uur mogen we de boot oprijden en om 20 over 1 vertrek: efficient en precies op tijd! De boot is niet helemaal vol.

Als we de haven uitvaren zien we Downtown Vancouver: een wereldstad waar we over een week de laatste 2 dagen zullen doorbrengen.

De overtocht verloopt zonder problemen: een rustige zee maar wel een harde frisse wind!

Na 1,5 uur varen komen we om 3 uur in Nanaimo aan.

Soepeltjes van de boot af en 10 kilometer rijden naar de volgende camping.

Eerst thee en koffie en dan naar de Canadian Tire winkel voor een rubber ringetje voor de waterslang (is Cees kwijt geraakt – bij mij was dit ook al eerder gebeurd maar ik kon er toen één – permanent – lenen van de buurman op een eerdere camping – hier lukte dat niet). Even langs de supermarkt en de dranken winkel (liquor store – alcoholische drank mag niet in de supermarkt verkocht worden). In de supermarkt een warme maaltijd meegenomen (rijst / noodles met allerlei verschillende Chinese(?) gerechten) en bij de camper opgegeten. Heerlijk!

Het plan om naar de nabijgelegen waterval te lopen laten we maar varen: we hebben geen zin / puf om ca. 900 treden omhoog te lopen!!

Zoals gebruikelijk afwassen, koffie en een spelletje. Morgen verkassen naar de Westkust van Vancouver eiland (Ucluelet) op zo’n 180 km vanaf deze camping.

Gelukkig afgelopen nacht niet zo koud maar wel wat regen. Vandaag een relax dag. Het is bewolkt (laag hangende bewolking) dus niet zo aantrekkelijk om met de kabelbaan naar boven te gaan. De andere activiteiten hier in Whistler zijn voor ons – wat oudere mensen – minder aantrekkelijk: ziplijnen, quad rijden, wildwater raften, jet boating, enz.

Na het ontbijt gaan Tineke en Caroline een wasje draaien en Aad en Cees gaan een wandeling maken naar het ‘Lost Lake’. Een wandeling van zo’n 5 km waar we een forellenvisser aan het werk zien.

Onderweg komen we op het pad wat verse berenpoep tegen dus de beren zijn in de buurt (helaas niet gezien)!

Na de lunch op de camping gaan we het stadje Whistler in. Even zoeken naar een parkeerplek voor de camper (betaald parkeren – $5 / uur) waarna we de stad inlopen. Whistler is een bekende toeristische plaats en heeft een van de grootste skigebieden van Noord-Amerika. Ook zijn hier in 2010 de Olympische winterspelen gehouden dus heel veel herinnert nog aan die tijd (appartementengebouwen, Olympic Plaza waar de medailles werden uitgereikt, de Olympische ringen, de fakkel waar de vlam op brandde, enz.). Er ligt nu nog geen sneeuw dus het is relatief rustig: eind van het zomerseizoen en nog geen wintersporters. Een aantal prachtige gebouwen met heel bijzondere dakconstructies.

Uiteraard koffie bij Tim Horton, boodschappen en weer terug naar de camping. Het is koud, zuur weer met – als we net terug zijn op de camping – een regenbui. Na het avondeten (restjes+) een spelletje Mahjong en vroeg naar bed: morgen op tijd eruit want we gaan verkassen naar Vancouver eiland.

Het gras is vanmorgen weer bevroren maar naar ons gevoel was het niet zo koud als de afgelopen nachten. Een heerlijk warme douche in het douchegebouw van de camping en – zoals elke morgen – ontbijten in de camper van Aad en Tineke. We vertrekken om kwart over tien richting Whistler. De eerste stop is al na zo’n 27 km bij Marble Canyon Provincial Park waar meerdere meren achterelkaar liggen. Het waait hier flink dus schuimkopjes op het water!

We rijden over de prachtige Highway 99 – ook wel genoemd de Sea to Sky Highway (of Squamish highway of Whistler Highway). Enorm hoge bergen en diepe dalen. Hier en daar langs de rivier wat vlakkere gebieden waar dan wat huisjes staan met een stukje grond (bruin of groen afhankelijk of er geïrrigeerd wordt of niet). Soms wat koeien of paarden of een verzameling oude auto’s.

De Fraser rivier stroomt hier door een diep uitgesleten kloof.

Net voor het dorp Lillooet is een uitkijkpunt op het dorp en de Fraser rivier. Adembenemend mooi!

Op advies van iemand die op dit punt z’n lunch zat te eten rijden we het dorp Lillooet in omdat daar een bakker zit die heerlijk brood verkoopt (zal dan ook wel lekkere koffie hebben!). Een leuk dorp met een rijke geschiedenis. De taal van de natives is echter onuitspreekbaar.

Na de heerlijke koffie met een blauwe bessen & kaneel broodje (en een volkoren brood om mee te nemen) rijden we verder richting Whistler. Net voorbij Lillooet schieten er twee reeën de weg over!

Bij de volgende stop – net voorbij een stuwdam met powerstation – hebben we een prachtig uitzicht over het Seton (stuw)meer.

Weer iets verder twee enerverende momenten: een beginnende bosbrand vlak langs de weg (gelukkig kunnen we er langs rijden – geen idee hoe het zich verder ontwikkeld heeft) en opnieuw een overstekende zwarte beer!

Van schrik en emoties (brand & beer) krijgt Tineke ineens enorme buikkrampen en moeten we een noodstop maken voor toiletbezoek en wat rust. Gelukkig gaat het na een poosje al snel weer beter en kunnen we gewoon doorrijden naar een volgende stop bij het Duffey meer waar een enorme hoeveelheid boomstammen zich heeft verzameld aan het eind van het meer. Hier vandaan kunnen we ook al de sneeuw op de hoge bergen van de Coastal Mountain Range zien.

Op het laatste stuk naar Whistler zien we enorm veel hoogspanningsleidingen: waarschijnlijk liggen hier meerdere stuwdammen met powerstations die de stroom naar de kust (Vancouver) afvoeren.

Highway 99 kent hoge bergpassen en lage dalen: het hoogste punt ligt op ca. 1150 meter en het laagste punt op zo’n 200 meter. Door de enorm bochtige weg en de hoogteverschillen (continue omhoog of omlaag) is het best wel inspannend rijden. Absoluut geen mogelijkheid om de aandacht te laten verslappen want dan heb je een probleem!

Net voordat we omhoog gaan naar Whistler (dat op zo’n 640 meter hoogte ligt) komen we voorbij een grote winery: de druivenbomen staan er goed bij! Tevens een waarschuwing voor grizzly beren die veel groter en gevaarlijker zijn dan de zwarte beren die we gezien hebben.

Aan het eind van de middag komen we in Whistler aan. Eerst tanken, dan inchecken in het Riverside Camping & RV Resort, happy hour (met thee en koffie) gevolgd door een heerlijk diner in het Thaise restaurant op de camping.

Onder het genot van een kop koffie nog een spelletje klaverjassen (inclusief een snelle opfriscursus voor Cees en Caroline) en op tijd naar bed na een prachtige, enerverende en vermoeiende dag. Qua kilometers niet zo veel gereden (ruim 200 km) maar wel weer veel beleefd!

We beginnen weer met een koude nacht en morgen: de motorkap van de camper, het gras en de kampeertafel bevroren! De waterslang gelukkig niet dus geen vorstschade.

Na het ontbijt de campers loskoppelen van stroom en water en om kwart voor tien vertrekken we richting Clearwater voor ‘koffie met’ bij Tim Horton. Aad moet nog tanken en er moeten nog wat boodschappen gedaan worden dus om kwart over elf rijden we richting Cache Creek voor een overnachting op de Historic Hat Creek Ranch. Tussendoor even stoppen om de spiegels goed te zetten (na het schoonmaken bij de benzinepomp zijn ze verdraaid) en na een uurtje een stop bij Louis Creek.

In deze omgeving heel veel verbrande dode bomen: er moet een aantal jaren geleden hier een flinke bosbrand geweest zijn!

Onderweg heel veel vrachtverkeer en verkeershinder door constructiewerkzaamheden aan een pijpleiding die hier langs de weg gelegd wordt. Hier en daar rijden we door agrarische gebieden: als er beregend wordt dan is het groen, zo niet dan is het kaal, dor en droog.

Ook zien we deze dag heel veel kleine sprinkhanen die echt overal rond springen. Deze moeten natuurlijk even op de foto!

We lunchen in Kamloops opnieuw bij Tim Horton (geen ander restaurant kunnen vinden). Halverwege het Kamloops meer stoppen we bij een uitkijkpunt: een prachtig uitzicht over het meer, de kale dorre bergen er om heen en de spoorlijn die langs het meer loopt.

Om een uur of half vijf komen we bij de camping aan. Een kleine camping op een historische plaats.

De camping ligt aan een van de weinig overgebleven delen van de Cariboo Wagon Road waar vroeger heel veel goederenwagens, koetsen en passagiers van de British Columbia Express Line over werden vervoerd. Naast de camping ligt een historisch dorp met gebouwen uit deze periode van 1860 tot ca. 1905. Ook is er een Indiaans dorpje te bezichtigen met uitleg hoe de natives hier meer dan honderd jaar geleden hebben geleefd. Heel interessant om deze geschiedenis te beleven tijdens een wandeling door het dorpje aan het eind van de middag.

Na het eten (goulash maaltijdsoep) nog een spelletje Mahjong en om elf uur naar bed. We blijven hier 1 nacht: morgen verder naar Whistler in de ‘Coastal Mountain Range’ (dus geen Rocky Mountains). Whistler is bekend van de Olympische winterspelen van 2010.

Het is vanmorgen weer erg fris: rond het vriespunt en mistig.

Na het ontbijt rijden we naar het plaatsje Clearwater (zo’n 33 km ten zuiden van de camping) waar we eerst koffie drinken bij Tim Horton: een heel bekende koffieketen in Canada. Heerlijke koffie met applefritters (gebak gevuld met appel en kaneel) en doughnuts. De koffie en het gebak is zo lekker dat we van plan zijn om er morgen weer langs te gaan (op weg naar de volgende camping). Na de koffie boodschappen doen (Buy-low foods heeft een uitgebreide sortering, ook van fruit en groente) en benzine en gas tanken (propaan voor de verwarming en de boiler).

We zijn vandaag met z’n vieren op stap met de camper van Cees en Caroline dus Aad moet morgen nog even tanken. We bezoeken vandaag het Wells Gray Provincial Park dat o.a. bekend staat om z’n watervallen. De eerste stop is bij de Spahats waterval: 73 meter hoog en 9 meter breed. Ook de rotsen in deze omgeving zijn bijzonder mooi!

Een stukje verderop een uitkijkpunt over de Clearwater rivier.

We lunchen op de camping: het is vandaag super mooi weer. Niet te warm en niet te koud en geen wolkje aan de hemel. Top!

Na de lunch rijden we eerst naar het meest noordelijke puntje van onze reis vandaag: Bailey’s Chute. Een stroomversnelling waar we mogelijk zalmen kunnen zien springen. Maar eerst krijgen we nog een paar verrassingen: 2 reeën en een zwarte beer!

De zwarte beer is echt een cadeautje! Op nog geen 5 meter afstand gaat hij/zij langs de kant van de weg zitten eten van de struiken die er staan. Een heel bijzondere ervaring om zo dicht bij een wilde zwarte beer te zijn!

Na zo’n 15 km graded road komen we bij Bailey’s Chute waar we inderdaad een aantal zalmen zien springen om te proberen de waterval te overbruggen. Altijd weer een indrukwekkend gezicht (hebben we vroeger in Schotland ook regelmatig gezien).

De volgende stop is de Helmcken waterval in de Murtle rivier (een zijrivier van de Clearwater rivier): de op 3 na hoogste waterval in Canada. 141 meter hoog en 23 meter breed.

Een eindje verderop de Mushbowl (ook in de Murtle rivier): een imposante (kleine) waterval vlakbij een prachtige oude houten brug.

De laatste stop is bij de Dawson waterval: slechts 18 meter hoog maar wel 107 meter breed. Heel indrukwekkend.

Het is intussen bijna 6 uur geworden dus tijd om terug te gaan. Vanavond eten we worteltjes met gebakken aardappelen en moten wilde Canadese zalm (dus geen kweekzalm). Superlekker!

We zijn allemaal moe van het rijden, het wandelen en de belevenissen van vandaag dus geen spelletje. Met een heerlijk warme douche in het camping gebouw en een glaasje rode wijn sluiten we de avond af. Opnieuw een supermooie dag beleefd!